Happy Birthday,Michael Jordan

Who Is Who?
Ο Μάικλ Τζόρνταν γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1963 .Είναι Αμερικανός παλαίμαχος καλαθοσφαιριστής και θεωρείται ευρέως ως ο καλύτερος καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών.Έχει παίξει στους Σικάγο Μπούλς και στους Ουάσινγκτον Γουίζαρντς(Wasington Wizards) και τερμάτισε την καριέρα του το 2003.

Τις μεγαλύτερες επιτυχίες τις είχε με την φανέλα των Chicago Bulls(με το νούμερο 23) .Υπήρξε επίσης μέλος της Εθνικής ομάδας των ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια της λαμπρής καριέρας του κατέκτησε μεγάλο αριθμό τίτλων και προσωπικών βραβείων.Βοήθησε μάλιστα τους Σικάγο Μπούλς να κατακτήσουν 6 πρωταθλήματα ΝΒΑ και την Εθνική Αμερικής για 2 χρυσά μετάλλια.

Αναμφισβήτητα,ο Michael Jordan ήταν ,είναι ,και θα είναι απο τους μεγαλύτερους,αν όχι,ο μεγαλύτερος μπασκεμπολίστας όλων των εποχών.Μέχρι και ο αντίπαλος του, Λάρυ Μπέρντ(Larry Bird), παραδέχτηκε ότι ποτέ το μπάσκετ δεν γνώρισε καλύτερο παίκτη από τον Τζόρνταν.

Σήμερα,είναι ενεργός επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης της ομάδας του NBA, Charlotte Bobcats.

Τα στατιστικά του μεγάλου Michael Jordan: 

 
<><>

Career highlights and awards

6× NBA Champion (1991, 1992, 1993, 1996, 1997, 1998) 5× NBA Most Valuable Player (1988, 1991–1992, 1996, 1998) 14× NBA All-Star (1985–1993, 1996–1998, 2002–2003) 6× NBA Finals MVP (1991–1993, 1996–1998) NBA Defensive Player of the Year (1988) 10× All-NBA First Team (1987–1993, 1996–1998) All-NBA Second Team (1985) 9× NBA All-Defensive First Team (1988–1993, 1996–1998) NBA Rookie of the Year (1985) NBA All-Rookie First Team (1985) 3× NBA All-Star Game MVP (1988, 1996, 1998) 2× NBA Slam Dunk Contest winner (1987–1988) 2× Gold Medal Winner in the Olympics (1984, 1992) NBA's 50th Anniversary All-Time Team NCAA Men's Basketball Champion (1982) 2× Consensus NCAA All-American First Team (1983, 1984) 1982 ACC Freshman of the Year ACC Men's Basketball Player of the Year (1984) USBWA College Player of the Year (1984) Naismith College Player of the Year (1984) John R. Wooden Award (1984) Adolph Rupp Trophy (1984)

Career NBA statistics
Points	32,292 (30.1 ppg)
Rebounds	6,672 (6.2 rpg)
Assists	5,633 (5.3 apg)

I've missed more than 9000 shots in my career. I've lost almost 300 games. 26 times, I've been trusted to take the game winning shot and missed. I've failed over and over and over again in my life. And that is why I succeed.
Michael Jordan

31 χρόνια από το θάνατό του μεγάλου Νίκου Ξυλούρη

Ο Νίκος Ξυλούρης ή αλλιώς Ψαρονίκος γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1936 στα Ανώγια Ρεθύμνου από οικογένεια με μουσική παράδοση αλλά και πολλούς λυράρηδες. Ηταν μόλις 5 χρονών όταν στις 3 Αυγούστου του 1941 οι Γερμανοί κατακτητές εισέβαλαν στο χωριό του και το έκαψαν. Οι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες στην κοιλάδα του Μυλοποτάμου, για να επιστρέψουν στον τόπο τους τρία χρόνια αργότερα, μετά την απελευθέρωση. Ο ίδιος φεύγει για το Ηράκλειο, για να μάθει γράμματα. Το σχολείο, όμως, του είναι μάλλον αγγαρεία και ήδη έχει δείξει την κλίση του στη μουσική. Μια μέρα βλέπει έναν συγγενή του να παίζει λύρα κι από τότε του καρφώνεται η ιδέα να μάθει αυτό το όργανο. Οι αντιρρήσεις του πατέρα του κάμπτονται από τον δάσκαλό του, που αναγνώρισε από νωρίς το ταλέντο του. Έτσι, σε ηλικία μόλις 10 ετών, αποκτά την πρώτη του λύρα, σταματά το σχολείο στην Γ' Δημοτικού και μετά από ενάμιση χρόνο μαθητείας δίπλα στον λυράρη Λεωνίδα Κλάδο, ξεκινά να βγάλει το ψωμί του παίζοντας σε γάμους, βαφτίσια και γιορτές, σ' όλη την Κρήτη. Το 1953 ο 17χρονος Νίκος αφήνει πίσω το χωριό του, για να εγκατασταθεί στο Ηράκλειο. Πιάνει δουλειά στο κέντρο «Κάστρο» και με τα λεφτά που παίρνει πληρώνει ίσα ίσα το ενοίκιο για την κάμαρά του. Έχει ν' αντιμετωπίσει τη μουσική της εποχής (ταγκό, βαλς, ρούμπα, σάμπα κλπ), καθώς και τους μεγάλους λυράρηδες που δεν τον βλέπουν με καλό μάτι. Οι καλοί φίλοι που έχει αποκτήσει στο Ηράκλειο τον βοηθούν, οργανώνοντας γλέντια, και το όνομά του αρχίζει σιγά - σιγά να γίνεται γνωστό στο ευρύ κοινό. Στο μεταξύ, η ανοδική πορεία του συνεχίζεται. Σκοπός του είναι να μάθει ο κόσμος τα τραγούδια της Κρήτης έξω από τα σύνορά της. Το Νοέμβριο του 1958 ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο με την εταιρία «Odeon» υπό τον τίτλο «Μια μαυροφόρα που περνά», παίρνοντας ως αμοιβή 150 δραχμές! Ο δίσκος γνωρίζει επιτυχία και η εταιρία του τον βοηθάει να κάνει κι άλλους, βγάζοντάς τον από τις δύσκολες μέρες. Το 1966 το κράτος επιλέγει και στέλνει τον Νίκο Ξυλούρη σ' ένα διαγωνισμό δημοτικής μουσικής στο Σαν Ρέμο της Ιταλίας, οπού ανάμεσα σε δεκάδες συγκροτήματα απ' όλο τον κόσμο παίρνει το πρώτο βραβείο για την ερμηνεία του στο συρτάκι που έπαιξε με τη λύρα. Ο διάσημος για την Κρήτη λυράρης, ύστερα από πολύ κόπο και προσπάθεια, ανοίγει τα φτερά του και γίνεται γνωστός σ' όλη την Ελλάδα. Ο Νίκος Ξυλούρης στην ακμή της καριέρας του αντιλήφθηκε ότι έχει καρκίνο. Μετά από μεγάλο αγώνα, πολλαπλές εγχειρήσεις και αρκετή ταλαιπωρία έχασε τη μάχη στο Νοσοκομείο Πειραιώς στις 8 Φεβρουαρίου 1980 και σε ηλικία μόλις 44 χρονών.

Μπορεί αυτός ο τεράστιος τραγουδιστής να σιώπησε για πάντα πριν από τριάντα χρόνια, όμως η φωνή του παραμένει ζωντανή μέσα στις ψυχές των Κρητών και όλων των ανθρώπων γενικότερα.
Αναπαύσου εν ειρήνη Μεγάλε Νίκο Ξυλούρη…

Bob Marley

Ο Ρόμπερτ "Μπομπ" Νέστα Μάρλεϊ γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1945(σαν σήμερα) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Τζαμαϊκανούς καλλιτέχνες. Φυσικά είναι ευρέως γνωστός στο μουσικό κοινό ως ρέγκε καλλιτέχνης. Γεννημένος σε ένα μικρό χωριό του Nine Mile, το Saint Ann Parish, στη Τζαμάικα βρέθηκε στην παιδική του ηλικία αντιμέτωπος με πολλά προβλήματα, καθώς ήταν θύμα ρατσιστικών προκαταλήψεων, με αποκορύφωμα το θάνατο του πατέρα του όταν ήταν 10 ετών…

Ξεκινώντας λοιπόν μια μεγάλη μουσική καριέρα, Το 1963, μαζί με τους Bunny Livingston, Peter McIntosh, Junior Braithwaite, Beverley Kelso και Cherry Smith δημιουργεί ένα ska/rocksteady συγκρότημα, το οποίο αρχικά ονόμασαν The Teenagers. Αργότερα άλλαξαν το όνομα τους σε The Wailing Rudeboys, μετά σε The Wailing Wailers και τελικά σε The Wailers. Μέχρι το 1966 ο Braithwaite, ο Kelso και ο Smith είχαν αποχωρήσει από τους Wailers, αφήνοντας την τριάδα Μάρλεϊ, Livingston και McIntosh. Οι The Wailers διαλύθηκαν το 1974 και το κάθε μέλος ακολούθησε σόλο καριέρα. Έτσι ο Μάρλεϊ συνέχισε να ηχογραφεί έχοντας πολλές επιτιχίες και ως σόλο καλλιτέχνης. Αποκορύφωμα αυτών των επιτυχιών ήταν το άλμπουμ, Rastaman Vibration (1976), το οποίο παρέμεινε τέσσερις εβδομάδες στα Top Ten στις ΗΠΑ.

O Μάρλεϊ ήταν μέλος του Ρασταφαριανού κινήματος, η κουλτούρα του οποίου έχει αποτελέσει στοιχείο κλειδί για τη ρέγκε. Ήταν ο πρώτος που κατάφερε να διαδώσει τη μουσική των Ρασταφαριανών από τις κοινωνικά αποξενωμένες περιοχές της Τζαμάικα στη διεθνή μουσική σκηνή. Υιοθέτησε χαρακτηριστικά των Ρασταφαριανών όπως τα dreadlocks (είδος κόμμωσης), η χρήση κάνναβης σαν ιερό στοιχείο Θείας Ευχαριστίας και η διατροφή ital (φυσικές τροφές που δεν έχουν υποστεί χημική επεξεργασία), τα οποία έγιναν από τα τέλη της δεκαετίας του '60 αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητας του.

Τον Ιούλιο του 1977, διαγνώστηκε κακόηθες μελάνωμα στα πόδια του Μάρλεϊ, για το οποίο πίστευε ο ίδιος ότι ήταν τραύμα από το ποδόσφαιρο. Αρνήθηκε τον ακρωτηριασμό, αναφέροντας ότι η επέμβαση θα επηρέαζε τον χορό του και σύμφωνα με την πίστη των Ρασταφαριανών πως το σώμα πρέπει να είναι ολόκληρο. Μετά από πολλές μεταστάσεις ο καρκίνος εξάντλησε τον Μάρλεϊ με αποτέλεσμα να πεθάνει στο νοσοκομείο Cedars of Lebanon στο Μαιάμι της Φλόριντα το πρωί της 11ης Μαΐου 1981 σε ηλικία 36 χρονών.

Μπορεί ο μουσικός αυτός θρύλος να πέθανε σε μια τόσο μικρή ηλικία, όμως άφησε πίσω του τραγούδια διαχρονικά τα οποία μέχρι και σήμερα τραγουδιόνται μπορεί λοιπόν η καρδιά του να σταμάτησε να κτυπά η δική μας όμως συνεχίζει ακατάπαυστα στους υπέροχους ρέγκε ρυθμούς του…

R.I.P BOB…ONE LOVE

Το Μαζί...

Ακουσα αυτά τα λόγια και αναρωτήθηκα...Πού πήγε το μαζί??
Δείτε το Βιντεο.ΑΞΙΖΕΙ

Σκέψεις…

Το παρακάτω κείμενο δεν έχει σκοπό να ενημερώσει ή να πει κάτι καινούριο απλά επισημαίνει πράγματα που όλοι μας γνωρίζουμε παρόλαυτα οι πιο πολλοί τα αγνοούμε:

Φαίνεται πως τα επόμενα χρόνια για εμάς τις νέες γενιές μοιάζουν πολύ δύσκολα.
Φυσικά όταν μιλάω για δυσκολίες δεν αναφέρομαι μονάχα στα οικονομικά προβλήματα που ίσως θα αντιμετωπίσει η γενιά μας. Υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα που από τώρα είναι φανερά. Πως είναι δυνατόν να περιμένουμε να αλλάξει ο κόσμος από μια γενιά η οποία δεν έχει μάθει να επικοινωνεί, από μια γενιά η οποία έχει μείνει πίσω από μια οθόνη ζώντας μέσα στη λήθη και στην άγνοια;
Άραγε μπορεί η γενιά αυτή η οποία δεν έχει κατανοήσει και δεν έχει νιώσει συναισθήματα όπως η αγάπη, ο έρωτας η χαρά να καλυτερέψει τις συνθήκες ζωής; Υπάρχει η δυνατότητα από τους ανθρώπους οι οποίοι μεγαλώνουν προικισμένοι με μένος μέσα στην εποχή που οι εικόνες που οι ίδιοι αντικρίζουν καθημερινά τους σοκάρουν και τους καταστρέφουν; Είναι λογικό να προοδεύσει μια γενιά χωρίς πρότυπα και κρίση, μια γενιά η οποία δεν αναπτύσσεται ψυχικά και πνευματικά αλλά παραμένει άβουλη και ανήμπορη να αντιδράσει;

Η απάντηση στα παραπάνω δεν μπορεί να είναι παρά αρνητική.Παρόλαυτα πρέπει όλοι να είμαστε αισιόξοι για το μέλλον όλα μπορούν να αλλάξουν αρκεί να το θελήσουμε και εμείς οι ίδιοι…

Καλό Μήνα Παίδες...
Ποτέ δεν είστε μόνοι σας... :)