Καλο Μήνα...

1η του μήναααα..Καλο μήνα σε ολους...Για κάποιους  τώρα αρχίζει το καλοκαίρι...Για καποιους αλλους τώρα αρχίζουν τα διαβάσματααααα..αλλα δεν πειράζει...=]

Οι House of Pain στην Αθηνα!!!!

Οι House of Pain, το πασίγνωστο αμερικάνικο hip hop συγκρότημα, επιστρέφει στην ενεργό δράση. Οι House Of Pain, οι ράπερ Everlast και Danny Boy μαζί με τον DJ Lethal, μ' ένα όνομα που πήραν από το μυθιστόρημα του Χ. Τζ. Γουέλς «Το νησί του δρος Μορό», κυκλοφόρησαν τρεις δίσκους, απέκτησαν κύρος σε μια σκηνή που τότε δεν σήκωνε και πολλά, στάθηκαν δίπλα σε μεγαθήρια του χιπ-χοπ, όπως οι Wu Tang Clan και οι NWA, και ύστερα διαλύθηκαν στην ακμή τους. Επανενώθηκαν πέρυσι το καλοκαίρι και έρχονται στο Terravibe Park για μια εμφάνιση την Τρίτη, στο πλαίσιο της περιοδείας τους «He who breaks the law». Οι house of pain είναι γνωστοί από το πασίγνωστο και κλασσικό πλέον κομμάτι jump around.

Στη συναυλία τώρα την προθέρμανση του κοινού ανέλαβαν 2 αγαπημένα γκρουπ από την ελληνική punk rock και hip hop σκηνή, οι Funky Monkey, με έδρα τους τη Θεσσαλονίκη, και ο Ταυτισμένος Λάθος.

Τα πρώτα εισιτήρια κοστίζουν 25 ευρώ

ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ

Αθήνα
Ticket House
Πανεπιστημίου 42 (εντός της στοάς)
Τηλ.: 210 3608366

Θεσσαλονίκη
Musicland
Μητροπόλεως 102
Τηλ.: 2310 264880

Summer 2011=]

Μετα απο πολύ καιρο...we're back...και σας ευχομαστε ενα υπέροχο καλοκαίρι..Γεμάτο χαρά,θάλασσα,τρέλες,καλή παρέα,πολλά ξενύχτια κτλπ...Καλο καλοκαίρι λοιπον...
Summer 2011 is heeere!

Κανένας δε χορεύει...

O Νίκος  Παπάζογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Μαρτίου 1948. Ήταν μουσικός, ερμηνευτής, δισκογραφικός παραγωγός. Ξεκίνησε την καριέρα του την δεκαετία του '60. Σε ένα μικρό στούντιο γράφει τα πρώτα του τραγούδια και κάποια από αυτά τραγουδιούνται από τον Πασχάλη, τον οποίο αντικατέστησε στους OLYMPIANS για να κάνει τη στρατιωτική του θητεία. Οι αρχές της δεκαετίας του '70 τον βρίσκουν στο Aachen της Γερμανίας με το Σαλονικιώτικο συγκρότημα ZEALOT. Επιστρέφει στα πάτρια εδάφη το 1976. Το 1977 συμμετέχει στην παράσταση "Αχαρνής" ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια", γεγονός που τον φέρνει σε επαφή με τους Διονύση Σαββόπουλο και Μανώλη Ρασούλη. Με αφορμή αυτή την παράσταση κυκλοφορεί ο ομώτιτλος δίσκος στον οποίο επίσης συμμετείχε.
Δυο χρόνια μετά, οι τρεις τους και ο Νίκος Ξυδάκης δημιουργούν αυτό που έμελλε να αφήσει σφραγίδα στη νεοελληνική μουσική σκηνή, το δίσκο "Η εκδίκηση της Γυφτιάς" με την χαμογελαστή εικόνα του Νίκου σε πρώτο πλάνο. Εχει ήδη με προσωπική εργασία και μεράκι "οικοδομήσει" το στούντιο του στην Κάτω Τούμπα, το γνωστό ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ το οποίο γίνεται γι' αυτόν εργαλείο δημιουργίας μερικών από τα καλύτερα τραγούδια της τελευταίας εικοσαετίας στην Ελλάδα. Το 1983 συγκεντρώνει ότι είχε βγάλει από το πλούσιο υλικό της ψυχή του σε μελωδία με στίχο στο γνωστό σε όλους μας δίσκο "ΧΑΡΑΤΣΙ". Με αυτή τη δουλειά δεν κάνει απλά μια ακόμα έκπληξη αλλά σφραγίζει την ελληνική μουσική των νεότερων χρόνων. Δίσκος σταθμός, "επηρεάζει" αρκετούς νεότερους τραγουδοποιούς και σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους που κυκλοφορεί ο Παπάζογλου αργότερα, δημιουργείται η "σχολή της Σαλλονίκης", το "ρεύμα Παπάζογλου"... Ο χαρακτηρισμός αφορά καλλιτέχνες που ακολουθούν τα χνάρια του και διδάσκονται από το ύφος του. Η φωνή του ήταν προικισμένη με ιδιαίτερη χαρακτηριστική χροιά. Βαθύς λυγμός το άκουσμά της, τραγουδοποιός που νιώθει ό,τι με μελωδία ξεστομίζει. Η πορεία και το ύφος του πιστοποιούν όχι απλά τη γνησιότητά του, αλλα μας μαθαίνουν πως τα τραγούδια που είναι αληθινά, αγγίζουν την ψυχή μας χωρίς επεξεργασία και υστερίες. Σήμερα 17 Απριλίου 2011 έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Παπάζογλου έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο λίγο διάστημα μετά το θάνατο του καλού του φίλου και στενού συνεργάτη Μανώλη Ρασούλη. Πάντα όμως θα μας ταξιδεύει με τα τραγούδια του και την εξαιρετικά σπάνια φωνή του. Καλό ταξίδι «Νικόλα».

Η Δισκογραφία του:

• Η εκδίκηση της γυφτιάς (1978)
• Χαράτσι (1984)
• Μέσω Νεφών (1986)
• Σύνεργα (1990)
• Επιτόπιος ηχογράφησις στο θέατρο του Λυκαβηττού (1991)
• Όταν κινδυνεύεις παίξε την πουρούδα (1995)
• Μά'ισσα Σελήνη (2005)

Παγκόσμια Ημέρα της γυναίκας

Λίγα λόγια για αυτή την ημέρα:

Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε 2 χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη Αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.
Πηγή: http://www.sansimera.gr/
You can do it!

R.I.P

Καλό ταξίδι στα παλίκαρια της ομάδας ΔΙ.ΑΣ που στης 1.3.2011 έχασαν τη ζωή τους απο κάποια ΑΝΑΝΔΡΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ.

R.I.P.

Καλο ταξίδι...

Happy Birthday,Michael Jordan

Who Is Who?
Ο Μάικλ Τζόρνταν γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1963 .Είναι Αμερικανός παλαίμαχος καλαθοσφαιριστής και θεωρείται ευρέως ως ο καλύτερος καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών.Έχει παίξει στους Σικάγο Μπούλς και στους Ουάσινγκτον Γουίζαρντς(Wasington Wizards) και τερμάτισε την καριέρα του το 2003.

Τις μεγαλύτερες επιτυχίες τις είχε με την φανέλα των Chicago Bulls(με το νούμερο 23) .Υπήρξε επίσης μέλος της Εθνικής ομάδας των ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια της λαμπρής καριέρας του κατέκτησε μεγάλο αριθμό τίτλων και προσωπικών βραβείων.Βοήθησε μάλιστα τους Σικάγο Μπούλς να κατακτήσουν 6 πρωταθλήματα ΝΒΑ και την Εθνική Αμερικής για 2 χρυσά μετάλλια.

Αναμφισβήτητα,ο Michael Jordan ήταν ,είναι ,και θα είναι απο τους μεγαλύτερους,αν όχι,ο μεγαλύτερος μπασκεμπολίστας όλων των εποχών.Μέχρι και ο αντίπαλος του, Λάρυ Μπέρντ(Larry Bird), παραδέχτηκε ότι ποτέ το μπάσκετ δεν γνώρισε καλύτερο παίκτη από τον Τζόρνταν.

Σήμερα,είναι ενεργός επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης της ομάδας του NBA, Charlotte Bobcats.

Τα στατιστικά του μεγάλου Michael Jordan: 

 
<><>

Career highlights and awards

6× NBA Champion (1991, 1992, 1993, 1996, 1997, 1998) 5× NBA Most Valuable Player (1988, 1991–1992, 1996, 1998) 14× NBA All-Star (1985–1993, 1996–1998, 2002–2003) 6× NBA Finals MVP (1991–1993, 1996–1998) NBA Defensive Player of the Year (1988) 10× All-NBA First Team (1987–1993, 1996–1998) All-NBA Second Team (1985) 9× NBA All-Defensive First Team (1988–1993, 1996–1998) NBA Rookie of the Year (1985) NBA All-Rookie First Team (1985) 3× NBA All-Star Game MVP (1988, 1996, 1998) 2× NBA Slam Dunk Contest winner (1987–1988) 2× Gold Medal Winner in the Olympics (1984, 1992) NBA's 50th Anniversary All-Time Team NCAA Men's Basketball Champion (1982) 2× Consensus NCAA All-American First Team (1983, 1984) 1982 ACC Freshman of the Year ACC Men's Basketball Player of the Year (1984) USBWA College Player of the Year (1984) Naismith College Player of the Year (1984) John R. Wooden Award (1984) Adolph Rupp Trophy (1984)

Career NBA statistics
Points	32,292 (30.1 ppg)
Rebounds	6,672 (6.2 rpg)
Assists	5,633 (5.3 apg)

I've missed more than 9000 shots in my career. I've lost almost 300 games. 26 times, I've been trusted to take the game winning shot and missed. I've failed over and over and over again in my life. And that is why I succeed.
Michael Jordan

31 χρόνια από το θάνατό του μεγάλου Νίκου Ξυλούρη

Ο Νίκος Ξυλούρης ή αλλιώς Ψαρονίκος γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1936 στα Ανώγια Ρεθύμνου από οικογένεια με μουσική παράδοση αλλά και πολλούς λυράρηδες. Ηταν μόλις 5 χρονών όταν στις 3 Αυγούστου του 1941 οι Γερμανοί κατακτητές εισέβαλαν στο χωριό του και το έκαψαν. Οι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες στην κοιλάδα του Μυλοποτάμου, για να επιστρέψουν στον τόπο τους τρία χρόνια αργότερα, μετά την απελευθέρωση. Ο ίδιος φεύγει για το Ηράκλειο, για να μάθει γράμματα. Το σχολείο, όμως, του είναι μάλλον αγγαρεία και ήδη έχει δείξει την κλίση του στη μουσική. Μια μέρα βλέπει έναν συγγενή του να παίζει λύρα κι από τότε του καρφώνεται η ιδέα να μάθει αυτό το όργανο. Οι αντιρρήσεις του πατέρα του κάμπτονται από τον δάσκαλό του, που αναγνώρισε από νωρίς το ταλέντο του. Έτσι, σε ηλικία μόλις 10 ετών, αποκτά την πρώτη του λύρα, σταματά το σχολείο στην Γ' Δημοτικού και μετά από ενάμιση χρόνο μαθητείας δίπλα στον λυράρη Λεωνίδα Κλάδο, ξεκινά να βγάλει το ψωμί του παίζοντας σε γάμους, βαφτίσια και γιορτές, σ' όλη την Κρήτη. Το 1953 ο 17χρονος Νίκος αφήνει πίσω το χωριό του, για να εγκατασταθεί στο Ηράκλειο. Πιάνει δουλειά στο κέντρο «Κάστρο» και με τα λεφτά που παίρνει πληρώνει ίσα ίσα το ενοίκιο για την κάμαρά του. Έχει ν' αντιμετωπίσει τη μουσική της εποχής (ταγκό, βαλς, ρούμπα, σάμπα κλπ), καθώς και τους μεγάλους λυράρηδες που δεν τον βλέπουν με καλό μάτι. Οι καλοί φίλοι που έχει αποκτήσει στο Ηράκλειο τον βοηθούν, οργανώνοντας γλέντια, και το όνομά του αρχίζει σιγά - σιγά να γίνεται γνωστό στο ευρύ κοινό. Στο μεταξύ, η ανοδική πορεία του συνεχίζεται. Σκοπός του είναι να μάθει ο κόσμος τα τραγούδια της Κρήτης έξω από τα σύνορά της. Το Νοέμβριο του 1958 ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο με την εταιρία «Odeon» υπό τον τίτλο «Μια μαυροφόρα που περνά», παίρνοντας ως αμοιβή 150 δραχμές! Ο δίσκος γνωρίζει επιτυχία και η εταιρία του τον βοηθάει να κάνει κι άλλους, βγάζοντάς τον από τις δύσκολες μέρες. Το 1966 το κράτος επιλέγει και στέλνει τον Νίκο Ξυλούρη σ' ένα διαγωνισμό δημοτικής μουσικής στο Σαν Ρέμο της Ιταλίας, οπού ανάμεσα σε δεκάδες συγκροτήματα απ' όλο τον κόσμο παίρνει το πρώτο βραβείο για την ερμηνεία του στο συρτάκι που έπαιξε με τη λύρα. Ο διάσημος για την Κρήτη λυράρης, ύστερα από πολύ κόπο και προσπάθεια, ανοίγει τα φτερά του και γίνεται γνωστός σ' όλη την Ελλάδα. Ο Νίκος Ξυλούρης στην ακμή της καριέρας του αντιλήφθηκε ότι έχει καρκίνο. Μετά από μεγάλο αγώνα, πολλαπλές εγχειρήσεις και αρκετή ταλαιπωρία έχασε τη μάχη στο Νοσοκομείο Πειραιώς στις 8 Φεβρουαρίου 1980 και σε ηλικία μόλις 44 χρονών.

Μπορεί αυτός ο τεράστιος τραγουδιστής να σιώπησε για πάντα πριν από τριάντα χρόνια, όμως η φωνή του παραμένει ζωντανή μέσα στις ψυχές των Κρητών και όλων των ανθρώπων γενικότερα.
Αναπαύσου εν ειρήνη Μεγάλε Νίκο Ξυλούρη…

Bob Marley

Ο Ρόμπερτ "Μπομπ" Νέστα Μάρλεϊ γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1945(σαν σήμερα) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Τζαμαϊκανούς καλλιτέχνες. Φυσικά είναι ευρέως γνωστός στο μουσικό κοινό ως ρέγκε καλλιτέχνης. Γεννημένος σε ένα μικρό χωριό του Nine Mile, το Saint Ann Parish, στη Τζαμάικα βρέθηκε στην παιδική του ηλικία αντιμέτωπος με πολλά προβλήματα, καθώς ήταν θύμα ρατσιστικών προκαταλήψεων, με αποκορύφωμα το θάνατο του πατέρα του όταν ήταν 10 ετών…

Ξεκινώντας λοιπόν μια μεγάλη μουσική καριέρα, Το 1963, μαζί με τους Bunny Livingston, Peter McIntosh, Junior Braithwaite, Beverley Kelso και Cherry Smith δημιουργεί ένα ska/rocksteady συγκρότημα, το οποίο αρχικά ονόμασαν The Teenagers. Αργότερα άλλαξαν το όνομα τους σε The Wailing Rudeboys, μετά σε The Wailing Wailers και τελικά σε The Wailers. Μέχρι το 1966 ο Braithwaite, ο Kelso και ο Smith είχαν αποχωρήσει από τους Wailers, αφήνοντας την τριάδα Μάρλεϊ, Livingston και McIntosh. Οι The Wailers διαλύθηκαν το 1974 και το κάθε μέλος ακολούθησε σόλο καριέρα. Έτσι ο Μάρλεϊ συνέχισε να ηχογραφεί έχοντας πολλές επιτιχίες και ως σόλο καλλιτέχνης. Αποκορύφωμα αυτών των επιτυχιών ήταν το άλμπουμ, Rastaman Vibration (1976), το οποίο παρέμεινε τέσσερις εβδομάδες στα Top Ten στις ΗΠΑ.

O Μάρλεϊ ήταν μέλος του Ρασταφαριανού κινήματος, η κουλτούρα του οποίου έχει αποτελέσει στοιχείο κλειδί για τη ρέγκε. Ήταν ο πρώτος που κατάφερε να διαδώσει τη μουσική των Ρασταφαριανών από τις κοινωνικά αποξενωμένες περιοχές της Τζαμάικα στη διεθνή μουσική σκηνή. Υιοθέτησε χαρακτηριστικά των Ρασταφαριανών όπως τα dreadlocks (είδος κόμμωσης), η χρήση κάνναβης σαν ιερό στοιχείο Θείας Ευχαριστίας και η διατροφή ital (φυσικές τροφές που δεν έχουν υποστεί χημική επεξεργασία), τα οποία έγιναν από τα τέλη της δεκαετίας του '60 αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητας του.

Τον Ιούλιο του 1977, διαγνώστηκε κακόηθες μελάνωμα στα πόδια του Μάρλεϊ, για το οποίο πίστευε ο ίδιος ότι ήταν τραύμα από το ποδόσφαιρο. Αρνήθηκε τον ακρωτηριασμό, αναφέροντας ότι η επέμβαση θα επηρέαζε τον χορό του και σύμφωνα με την πίστη των Ρασταφαριανών πως το σώμα πρέπει να είναι ολόκληρο. Μετά από πολλές μεταστάσεις ο καρκίνος εξάντλησε τον Μάρλεϊ με αποτέλεσμα να πεθάνει στο νοσοκομείο Cedars of Lebanon στο Μαιάμι της Φλόριντα το πρωί της 11ης Μαΐου 1981 σε ηλικία 36 χρονών.

Μπορεί ο μουσικός αυτός θρύλος να πέθανε σε μια τόσο μικρή ηλικία, όμως άφησε πίσω του τραγούδια διαχρονικά τα οποία μέχρι και σήμερα τραγουδιόνται μπορεί λοιπόν η καρδιά του να σταμάτησε να κτυπά η δική μας όμως συνεχίζει ακατάπαυστα στους υπέροχους ρέγκε ρυθμούς του…

R.I.P BOB…ONE LOVE

Το Μαζί...

Ακουσα αυτά τα λόγια και αναρωτήθηκα...Πού πήγε το μαζί??
Δείτε το Βιντεο.ΑΞΙΖΕΙ

Σκέψεις…

Το παρακάτω κείμενο δεν έχει σκοπό να ενημερώσει ή να πει κάτι καινούριο απλά επισημαίνει πράγματα που όλοι μας γνωρίζουμε παρόλαυτα οι πιο πολλοί τα αγνοούμε:

Φαίνεται πως τα επόμενα χρόνια για εμάς τις νέες γενιές μοιάζουν πολύ δύσκολα.
Φυσικά όταν μιλάω για δυσκολίες δεν αναφέρομαι μονάχα στα οικονομικά προβλήματα που ίσως θα αντιμετωπίσει η γενιά μας. Υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα που από τώρα είναι φανερά. Πως είναι δυνατόν να περιμένουμε να αλλάξει ο κόσμος από μια γενιά η οποία δεν έχει μάθει να επικοινωνεί, από μια γενιά η οποία έχει μείνει πίσω από μια οθόνη ζώντας μέσα στη λήθη και στην άγνοια;
Άραγε μπορεί η γενιά αυτή η οποία δεν έχει κατανοήσει και δεν έχει νιώσει συναισθήματα όπως η αγάπη, ο έρωτας η χαρά να καλυτερέψει τις συνθήκες ζωής; Υπάρχει η δυνατότητα από τους ανθρώπους οι οποίοι μεγαλώνουν προικισμένοι με μένος μέσα στην εποχή που οι εικόνες που οι ίδιοι αντικρίζουν καθημερινά τους σοκάρουν και τους καταστρέφουν; Είναι λογικό να προοδεύσει μια γενιά χωρίς πρότυπα και κρίση, μια γενιά η οποία δεν αναπτύσσεται ψυχικά και πνευματικά αλλά παραμένει άβουλη και ανήμπορη να αντιδράσει;

Η απάντηση στα παραπάνω δεν μπορεί να είναι παρά αρνητική.Παρόλαυτα πρέπει όλοι να είμαστε αισιόξοι για το μέλλον όλα μπορούν να αλλάξουν αρκεί να το θελήσουμε και εμείς οι ίδιοι…

Καλό Μήνα Παίδες...
Ποτέ δεν είστε μόνοι σας... :)

For A girl

Το παρακάτω άρθρο ειναι απο ένα φίλο,τον Κρις

Είναι μία κοπέλα που με κάνει να σκέφτομαι πως τα όνειρα μου μπορώ να τα μοιραστώ.
Και τα όνειρα είναι τρόπος ζωής,δεν είναι το παν στη ζωή,η ίδια η ζωή είναι το παν...
όμως με τα όνειρα η ζωή είναι πιο μαγική,πιο όμορφη!
Και θα γράψω βιβλία για τη ζωή,για τα όνειρα...
Όμως αυτό που ουσιαστικά ήθελα να πω είναι ότι την ευχαριστώ που με γεμίζει προβληματισμούς,γιατί μετά το ψάχνω και εμπλουτίζω την φαντασία μου!
Να κυνηγάς "εκείνο" που θες. Στο κάτω-κάτω, αν "εκείνο" πραγματικά σημαίνει κάτι για εσένα, τότε σου δίνει το κάτι παραπάνω που σε κάνει να τραγουδάς, να χορεύεις, να γελάς ή και ακόμα να κλαις!
"Εκείνο" που θα σε κάνει να ανέβεις σε ένα βουνό και να φωνάξεις: "Σε ευχαριστώ"."Εκείνο" που σε κάνει τη μια στιγμή να αγαπάς τον εαυτό σου και την άλλη να τον μισείς.
Σας καληνυχτώ μετά από ένα βράδυ πένθους.

Special Thanks To K* for the ideas
Κρις Γροπατσάκης

15 χρόνια Ιμνια...

Αυτο το άρθρο δεν έχει  εθνικιστικό χαρακτήρα, απλά θεώρησα οτι είναι σωστό να μαθαίνουμε καποια πράγματα για την ιστορία της Ελλάδας...
Τα  παρακάτω αποσπάσματα είναι από τη συνέντευξη του  Δήμου Βερύκιου και μας μιλάει για το πώς "έζησε" αυτός τα Ιμνια...

"Κυριακή, περί τις 11 το πρωί της 28ης Ιανουαρίου του 1996, με ξυπνάει ένας «πράκτορας» συνάδελφος από το ραδιόφωνο του ΑΝΤ1, για να μου πει ανήσυχος: «Κάτι τρέχει δίπλα από την Κάλυμνο, σε μια βραχονησίδα. Κάποιοι έβαλαν μια τούρκικη σημαία και οι ναύαρχοι του Αμαρουσίου (Ν. Φωστιέρης και Γρ. Δεμέστιχα) είναι ανήσυχοι».

Να είμαι ειλικρινής, αρχικά δε δίνω μεγάλη σημασία. Φτιάχνω πρώτα καφέ και καθισμένος στον καναπέ του σπιτιού μου αποφασίζω να τηλεφωνήσω στον υφυπουργό Άμυνας, Ν. Κουρή. Μου απαντάει αμέσως στο τηλέφωνο, όπου και του αναφέρω την πληροφορία που είχα από τα σπλάχνα του ΑΝΤ1."

"Η πληροφορία του τουρκομαθή οδηγού του Γ. Λεβεντογιάννη επιβεβαιώνεται λίγο αργότερα από τους Αμερικανούς και μεταδίδεται από τους συναδέλφους που ήταν στη Βουλή! Εμείς –όπως και η στρατιωτική ηγεσία- παρακολουθούμε αμήχανοι τις εξελίξεις. Νιώθουμε να έχουμε χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια μας. Η μία ψυχρολουσία διαδέχεται την άλλη. Περί τις 6:30 το πρωί και ενώ έχει ανακοινωθεί η ταυτόχρονη αποχώρηση των ναυτικών δυνάμεων από την περιοχή των Ιμίων, σε ζωντανή σύνδεση καθώς είμαι, προσπαθώντας να αναλύσω τα όσα πέρασαν σαν κινηματογραφική ταινία μπροστά από τα μάτια μου τις τελευταίες ώρες, έρχεται και η επόμενη κατραπακιά. Βλέπω τον Γ. Τσακίρη να μου κάνει νόημα και με λοξές ματιές να προσπαθώ να διαβάσω τα χείλη του: «Χάσαμε ελικόπτερο στα Ίμια με τρεις αξιωματικούς», μου έλεγε για να το πω. Όμως, δεν το τολμώ. Προς στιγμήν, νομίζω ότι βλέπω παραισθήσεις. Δυστυχώς, όμως, δεν έβλεπα. Μου το γράφει και σε χαρτί, το οποίο και διαβάζω…

Στιγμές που δεν σβήνονται ποτέ από τη μνήμη όσων ζήσαμε αυτά τα δραματικά γεγονότα από πρώτο

χέρι…"

Εδώ ολόκληρη η συνέντευξη του Δ.Βερίκιου...

http://www.newsday.gr/article/24297/etsi-ezesa-ta-imia

Πηγή: http://www.newsday.gr/

What is hiphop?

Hip hop είναι μια μορφή της μουσικής έκφρασης και καλλιτεχνικής κουλτούρας που προέρχεται από ΑφροΑμερικανικές κοινότητες της δεκαετίας του 1970 και αναπτύχθηκε αρχικά στην πόλη της Νέας Υόρκης . Περιλαμβάνει τέσσερα στοιχεία το MCing , το DJing , το breaking και το graffiti .Αργότερα στη hip hop κουλτούρα προστέθηκαν και άλλα στοιχεία όπως το beatboxing

Το Break Dance είναι είδος χορού ήρθε ως δια μαγείας για να λύσει τις διαφορές μεταξύ συμμοριών (δεν φτιάχτηκε γι'αυτό το λόγο απλά έτσι χρησιμοποιήθηκε). Οι πρώτοι B-boys (breakdancing) , χορευτές, Break Dance εμφανίστηκαν το 1973

Το Djing δημιουργήθηκε το '75-'78 και χρησιμοποιήθηκε στην αρχή για να έχουν ρυθμό οι B-boys και μετά για να λένε πάνω στο ρυθμό των μπιτ τους στίχους τους οι ράπερς. Ο πρώτος Dj ήταν ο Kool Herc: με την απομόνωση κομματιών από διάφορους δίσκους και την μίξη τους δημιούργησε τον ήχο του χιπ χοπ . Αργότερα, η δεύτερη γενιά των Hip-Hop Dj's και οι μετέπειτα γενιές πρόσθεσαν πολλές καινοτομίες όπως η μίξη δύο τραγουδιών σε ένα. Οι Dj's ήταν τα αστέρια του Hip-Hop τα πρώτα χρόνια αλλά από το 1978 όμως μετά τα φώτα έκλεψαν οι Mc's.

Το MCing άρχισε το '75-'78 όταν ένας Dj σύνδεσε το μικρόφωνο στο μίχτη του και άρχισε να λέει διάφορους στοίχους, σαν σλόγκαν, για να εμψυχώσει τους B-boys। Έτσι ξεκίνησαν οι πρώτοι MC's το '79-'85। Έπαιρναν το μικρόφωνο και μιλούσαν για την προσωπική τους ζωή για διάφορα προβλήματα της κοινωνίας καθώς και για θέματα όπως οι σχέσεις τους, το χιούμορ και άλλα। Αυτό που έκανε διαφορετική την ραπ, το Mcing καθώς και ολόκληρη την Χιπ χοπ κουλτούρα, είναι ότι δεν χρειάζεται να έχεις τελειώσει κάποια σχολή για να χορέψεις, να τραγουδήσεις, να ζωγραφίσεις ή να παίξεις μουσική. Το έκανες επειδή το ένιωθες και για να περάσεις το δικό σου μήνυμα.

Το Γκράφιτι ενσωματώθηκε στο Χιπ χοπ ως ένα από τα στοιχεία του. Στα τέλη του '60, όταν ένας Ελληνοαμερικάνος που έκανε διανομέας πίτσας έγραφε όπου πήγαινε το ψευδώνυμο του και τον αριθμό της οδού όπου έμενε (TAKI 183). Έτσι γεννήθηκε η σύγχρονη μορφή του Γκράφιτι.

Ελληνικο χιπ χοπ
Ο ι πρώτες ενδείξεις ελληνικού Hip Hop ήρθαν στην Ελλάδα με το συγκρότημα FF.C(Fortified Concept) το 1987 και το πρώτο CD τους βγήκε το 1993.Έπειτα δημιουργήθηκαν οι Active Member (δημιούργοι του low bap) και μέχρι το 1995 είχαν δημιουργηθεί και άλλα συγκρότηματα όπως Terror X Crew. Επίσης εκείνη την εποχή έγιναν γνωστοί στο ευρύτερο ελληνικό hip hop κοινό οι Going Through και οι Ημισκούμπρια. Το Βattle Rap ήρθε στην Ελλάδα το 1997 από το συγκρότημα Ζωντανοί Νεκροί(ΖΝ).

Πέρα όμως από τα παραπάνω το χιπ χοπ είναι τρόπος έκφρασης, τρόπος ζωής και φυσικά δεν περιορίζεται μονάχα στα 4 στοιχεία... Το πραγματικό χιπ χοπ δε ζει στις δισκογραφικές και στα κλαμπς, ζει στο δρόμο και στις καρδιές αυτών που πραγματικά το αγαπούν…

And then she'd say, it's Ok, I got lost on the way
but I'm a supergirl, and supergirls don't cry.
And then she'd say, it's alright, I got home late tast night,
but I'm a supergirl, and supergirls just fly.

Reamonn....

Step Up 3D

To Step Up 3D είναι μια αμερικάνικη ταινία χορού η οποία γράφτηκε απο την Amy Andelson και την Emily Meyer και σκηνοθετήθηκε απο τον σκηνοθέτη του Step Up 2:The Street's Jon Chu.Στο Step Up 3 επιστρέφει ο Adam Sevani που είχε το ρόλο του Moose στο Step Up 2 και η Alyson Stoner που υποδύοταν την Camille Gage στο Step Up.

Η ταινία "ακολουθεί" τον Moose και την Camille στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης,καθως ο Moose πηγαίνει εκεί για να σπουδάσει ηλεκτρολογία, διότι υποσχέθηκε στη μητέρα του οτι θα σταματήσει το χορό.Όμως,πέφτει πάνω σε μια μάχη χορού οπου εκέι συναντά τον Luke και το House of Pirates το οποίο είναι ενα πλήρωμα χορού.Στη συνέχεια συνεργάζεται με αυτούς για να νικήσουν την αντίπαλό τους,το House of Samurai,ένα άλλο πλήρωμα χορού στο διαγωνισμό χωρου World Jam.Κατα τη διάρκεια της προετοιμασίας υπάρχουν πολλά απροόπτα και γίνονται πολλές αλλαγές...

Step Up 3D:The Final Dance

The Club Can'T Handle THEM...

What Is A Boombox?

Το Boombox,γνωστο και ως ghetto blaster, jambox, ή radio-cassette, ειναι μια συσκευή,μεγαλύτερη απο ενα απλό ραδιόφωνο,η οποία ειναι ικανή να λαμβάνει ραδιοφωνικούς σταθμούς και να παίζει ηχογραφημένη μουσική[συνήθως κασσέτες ή CDs] συνήθως σε υψηλή ένταση.Πολλά μοντέλα είναι επίσης ικανά να ηχογραφούν[σε κασσέτες] απο το ραδιόφωνο και κάποιες φορές απο άλλες πηγές.Είναι σχεδιασμένο για τη φορητότητα,τα περισσότερα boomboxew μπορούν να λειτουργήσουν με μπαταρία,οπώς και με ηλεκτρικό ρεύμα.

Τα πρώτα boomboxes εισήχθηκαν στην αγορά απο διάφορες εταιρίες τη δεκαετία του 1970.Τα πιο περιπλο και και πιο ισχυρά μοντέλα εμφανίστηκαν αργότερα.Τα boomboxes είναι πιο διαδεδομένα στην Αμερική...
Αυτά είναι λίγα λόγια για τα boomboxes!!

Ενα σχετικο βίντεο για τα boomboxes...Enjoy!

And don't forget,a BoomBox can change the world :)

What is music?

Ως μουσική ορίζεται η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση ήχων με σκοπό τη σύνθεση, εκτέλεση και ακρόαση/λήψη ενός μουσικού έργου, καθώς και η επιστήμη που επικεντρώνεται σε θέματα συνδεόμενα με την παραγωγή, οργάνωση και λήψη ήχων. Με τον όρο εννοείται επίσης και το σύνολο ήχων από το οποίο απαρτίζεται ένα μουσικο κομμάτι.

Μουσική ειναι τα πάντα...
"Χωρίς τη μουσική η ζωή θα ήταν ένα λάθος" είχε πεί κάποτε ο Friedrich Wilhelm
Nietzsche, και συμφωνώ απόλυτα.Γιατί μέσα απο ένα τραγούδι μπορεις να εκφρασεις οτι
νιωθεις εκείνη τη χρονική στιγμή χωρις να χρειαζονται πολλα και περιττα λογια..
Πολλές φορές ενα στίχος μπορεί να περιγράψει μια ολόκληρη ζώη.Γι'αυτο η μουσική είναι
τόσο σημαντίκη για τη ζωή ενος ανθρώπου...
Music is everything...